La rose est sans pourquoi

 

Liefde is vrij en schepping is een daad van pure liefde, dus zonder enige reden of noodzaak. Hoe weet ik dat? Omdat ik weet dat een liefde met een doel geen liefde meer is, maar een strategie. Iets dat het wezen reduceert tot een enigszins ellendig wezen, een persoonlijkheid in nood. Het kan niet God zijn, of creatieve intelligentie. Dat is wat mij stoort aan al die mentale concepten over God of de Bron. De Bron kan niet mentaal zijn. De geest is constructie. Alles wat gebouwd wordt, zal vroeg of laat vernietigd worden. Hoe weet ik dat? Omdat ik het heb meegemaakt. Zo manifesteert Gods liefde of Gods genade zich het vaakst: door het verlies en de vernietiging van alle constructies. Het boeddhistische standpunt is dus geen mentale curiositeit, maar het werkelijke dat herkend wordt in de absolute liefde die aan alle schepping voorafgaat en die tegelijkertijd de impuls van de schepping zelf is. Zo schreef een zekere mysticus uit het Rijnland: “De roos heeft geen waarom”, Angelus Silesius onthulde dezezelfde realiteit.