– Christophe Dumont, waarom ben je therapeut geworden?
– Als kind had ik zware migraineaanvallen. Als ik me ertegen verzette, werd het erger. Maar als ik me ontspande, viel ik in slaap en werd ik als herboren weer wakker. Ik leerde dus al vroeg dat ik niet tegen pijn moest vechten en dat “iets” me herstelde als ik juist niets deed!
Iedere moeilijkheid die ik in mijn leven heb meegemaakt heeft er volgens mij toe bijgedragen dat ik me van deze 2 principes, die ik al zo jong heb mogen ervaren, meer en meer bewust werd.
We hebben allemaal het vermogen om te genezen en het is mijn wens dat te mogen uitdragen.
– Waar komt dat zelfgenezende vermogen dan vandaan?– Het komt vanuit een diepe innerlijke stilte, die op zachte wijze onze blokkades en stagnaties helpt op te lossen. Deze innerlijke stilte is wezenlijk. Ze hoort bij ons en maakt van ieder van ons deel uit. Als ik met de ander vanuit deze resonantie contact maak, is het net alsof zijn of haar wezen uitgenodigd wordt er te zijn, om in zijn zuivere resonantie tevoorschijn te komen.
– Dus als ik het goed begrijp genees jij niemand?!
– Dat klopt! Ik heb nog nooit iemand genezen! Ik help alleen het genezingsproces zich te laten ontvouwen en ik begeleid het stap voor stap, vanuit de kennis die ik me heb eigen gemaakt.
– Maar als de innerlijke stilte de feitelijke genezing bewerkstelligt, waar zijn die meridianen dan nog voor nodig?
– De innerlijke stilte is inderdaad het genezende principe. Maar zij heeft een vorm nodig om in het lichaam te kunnen inwerken. De vorm die ik gebruik is het meridiaansysteem in combinatie met emotioneel lichaamswerk, of liever gezegd het transformeren en integreren van emoties en overtuigingen. En dat alles binnen een ruim spiritueel kader: dat van de geesteswetenschap.
– Wat is de rol van deze “geesteswetenschap”?
– Als je jezelf transformeert, veranderen ook al je relaties met je omgeving: met je ouders, je werk, je partner etc. De geesteswetenschap kan als brug dienen tussen het werk dat je op kleine schaal doet met de grootschalige ontwikkelingen in de wereld. Het verbindt beide. En dat kan vertrouwen, hoop en helderheid geven in waar je mee bezig bent.
– Wat maakt jou een bijzondere Shiatsu-therapeut?
– Ik verenig de individuele creativiteit van het Westen met de meditatieve kracht van het Oosten. Ik verbind Oost en West: Shiatsu komt uit Japan en heeft zijn wortels in het Boeddhisme. Zelf ben ik geen Japanner en het merendeel van mijn cliënten is dat ook niet. De kwaliteit die het Oosten bijdraagt is die van het verstilde luisteren. De Westerse kwaliteit heeft met name met bewustmaking en bewustwording te maken. Het onder woorden kunnen brengen van waarnemingen en gevoelens. Dit betekent ook de realisatie dat we zelf volledig verantwoordelijk zijn voor ons eigen genezingsproces. Dat is een grote stap richting onafhankelijkheid en vrijheid.
– Ben je trots op iets dat je in je werk hebt kunnen bereiken?– Ja, op de nauwkeurigheid van mijn waarneming. Als je heel verfijnd kan waarnemen, hoef je minder te doen. Je handelingen zijn dan al heel nauwkeurig en precies gericht. De kleinste beweging bij de bron van de klacht kan grote gevolgen hebben, op alle mogelijke niveaus. Je kunt lichamelijke of psychologische veranderingen opmerken, maar ook in de relatie- of werksfeer.
Dit heeft natuurlijk ook een keerzijde: hoe meer je namelijk gaat waarnemen, des te duidelijker realiseer je je de immensiteit van het menselijk mysterie en hoe weinig je in feite echt weet.
– Wat is de filosofie achter je werk?
– Dat pijn (lichamelijk en psychisch) er alleen is, om er iets van te kunnen leren en dat we allemaal het vermogen hebben om dit ook daadwerkelijk te leren. Het probleem is vaak dat we niet weten hoe. En om die reden ben ik er: om de boodschap, die in de pijn besloten ligt, te helpen ontvangen en ontcijferen. Zodra de boodschap werkelijk begrepen is, verliest de pijn zijn bestaansreden en verdwijnt. Behalve wanneer het te lang geduurd heeft. Dan is de pijn of het ongemak dusdanig lichamelijk geworden dat een reguliere geneeskundige behandeling noodzakelijk is geworden. In dat geval wordt de pijn/ziekte vaak wel doeltreffend aangepakt, maar blijft de ware oorzaak nog steeds ongezien en onbehandeld. In dat geval kunnen nieuwe symptomen ontstaan.
– Hoe ga je met een cliënt te werk?
– Elke cliënt is uniek en vereist een eigen, unieke benadering. Soms is een cliënt nog niet klaar om emoties te verwerken en dat respecteer ik volkomen. Dan werk ik puur in en vanuit die diepe stilte, waarover ik het al eerder had. Maar weer anderen hebben juist de kracht van het bewustzijn nodig en dan werk ik minder in stilte..
– De essentie van mijn behandeling voltrekt zich in het huidige moment. Ook al is bepaalde biografische informatie zeer waardevol, ik verzamel mijn informatie altijd in het moment zelf. Door waar te nemen (meestal met mijn handen) hoe de energie circuleert. Zo ontstaat een soort energetische blauwdruk van de cliënt, die als leidraad voor mijn behandeling dient. Ik luister naar de innerlijke resonantie van elke beweging die ik maak en laat me daardoor leiden. Ik behandel en diagnosticeer dus tegelijkertijd, de hele sessie door. De hele behandeling is eigenlijk een intensieve dialoog in stilte.
– Wat is er bijzonder aan jouw behandelwijze?– Ik hanteer geen rigide diagnostische richtlijnen waarop ik een cliënt zou kunnen vastpinnen. Energie is dynamisch. Zodra je het fixeert, maak je het in wezen dood. Deze dynamiek kan ik stimuleren en in zekere mate sturen, maar de rest doet het organisme zelf.
Natuurlijk heeft ieder mens zijn eigen energetische structuur. In de loop der tijd leer ik die structuur bij mijn cliënten steeds beter kennen en dat helpt me bij mijn sessies.
– Gedurende de behandeling leert men zichzelf gaandeweg te ontdekken en de oordelen langzaamaan te vervangen door compassie en eigenliefde. Over het algemeen geloven we, meer of minder bewust, dat we zelf schuldig zijn aan onze pijn, dat we iets fout gedaan hebben, of niet zijn zoals we zouden moeten zijn! Tijdens de sessies kan men zichzelf leren ontdekken, zichzelf leren accepteren – met al zijn schaduwzijden. Deze acceptatie is de sleutel tot genezing.
– Wat deed je voordat je therapeut werd?– Ik was beeldhouwer. Kunst was voor mij een mogelijkheid om bepaalde ervaringen met een eventuele toeschouwer te kunnen delen. Dit geldt in wezen ook voor mijn werk als therapeut: ik heb altijd de wens om met een ander de schoonheid en grootsheid van wie we werkelijk zijn te kunnen delen. Zodra deze schoonheid aan kennis raakt (van het fysieke of energielichaam bijv.), wordt ze therapeutisch.
Reacties zijn gesloten.